Rozdział 20 "Ciesze się, że tu jesteś."

No i dobiliśmy do rozdziału dwudziestego...
Tak szybko jakoś się to wszystko toczy....
~YukinoKaki

***

Od razu, kiedy znalazłam się w domu rzuciłam się na łóżko.

Rany bolały już o wiele mniej niż wcześniej. Mój telefon leżał na stoliku. Wiedziałam, że Shin musiał go przynieść. Szybko chwyciłam bransoletkę i pogrążyłam się we śnie.

Bardzo szybko znalazłam Eve. Tym razem zamiast fioletu i bieli miała na sobie czerń i czerwień. Kiedy mnie zobaczyła szeroko się uśmiechnęła.

   -Odwiedzaj mnie częściej. Bez ciebie jest tu strasznie nudno!

W odpowiedzi uśmiechnęłam się do niej szeroko. Dziewczyna przyniosła przekąski i kazała mi usiąść.

   -Musisz na siebie uważać. Kei jest bardzo nieodpowiedzialny. Prawie cię zakatował na śmierć!

   -Czy ty wiesz o wszystkim? Jesteś niemożliwa.

Rozmawiałyśmy o wszystkim co się dzieje na ziemi, aż przyszła pora na to, abym wracała do siebie. Pożegnałam się z nią i wróciłam na ziemie. Wstałam i zrobiłam sobie jedzenie do szkoły. Shin wstał parę minut później. Bez śniadania wyszedł z domu. Szybko poszłam do łazienki, umyłam się i wcisnęłam się w czarne rurki, biały t-shirt i biało czarne sneakersy. Z włosów zrobiłam koka, wzięłam plecak i wyszłam z domu. Kiedy znalazłam się na dworze znieruchomiałam. Za każdym człowiekiem z osobna chodził mężczyzna w czarnym garniturze lub dziewczyna w białej sukience. Chwyciłam jednego z mężczyzn w garniturze i przyciągnęłam go do siebie bliżej.

   -Kim wy jesteście?

Czarnooki patrzył na mnie ze zdziwieniem.

   -Ty mnie widzisz? Gdzie twój opiekun?

   -Ta..Widzę! Jaki do cholery opiekun? Kim wy jesteście!?

   -Proszę się uspokoić. To bardzo dziwne, że nas widzisz. Masz jakiś kontakt z piekłem?

Westchnęłam głęboko i przetarłam oczy.

   -Przyszła żona nowego lucyfera...-kiedy to powiedziałam mężczyzna natychmiastowo się ukłonił.

   -Nie możliwe...Przepraszam, ale jeszcze nie znamy panienki tożsamości. To i tak bardzo dziwne, że mnie panienka widzi. Nawet książę nie ma takiego daru.

   -Długo będę czekać, aż mi powiesz kim jesteś?

Chłopak zrobił się cały czerwony i szybko zaczął mówić.

   -Jestem opiekunem ludzkim. Nie wszyscy z piekła mogą mnie zobaczyć. Musi być panienka wyjątkowa.

   -Dobra, możesz iść. Za chwilę się spóźnię.

Szybko zaczęłam biec do szkoły. Oczywiście istoty, które chodziły za ludźmi patrzyli się na mnie jak na opętaną. Nie zwracałam na nich uwagi i przyśpieszyłam. Wbiegłam do klasy równo z dzwonkiem. Kei siedział już na swoim miejscu. Kiedy zjawiłam się w klasie nawet na mnie nie spojrzał. Usiadłam na swoje miejsce i czekałam, aż lekcja się rozpocznie. Kiedy wszedł dyrektor lekko się zdziwiłam. Nigdy nie wchodził do sal lekcyjnych. W sumie to uczniowie widzieli go tylko na rozpoczęciu roku. Zdziwiłam się, kiedy powiedział, że chciałby mnie zobaczyć w swoim gabinecie. Od razu poszłam z nim. Kiedy weszłam do jego gabinetu i ujrzałam Shina byłam zdziwiona. Chłopak był zdenerwowany. Usiadłam obok niego nie wiedząc o co chodzi.

   -Musimy poszukać nowego mieszkania-oznajmił po dłuższej chwili ciszy.

   -Co się stało?

   -Powiedz...Zakręciłaś wodę w kranie, kiedy szłaś do szkoły?

Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Zrobiłam się cała czerwona na twarzy i spuściłam głowę.

   -Zalało nam mieszkanie. Musimy poszukać czegoś nowego. Dzisiaj jesteś zwolniona z lekcji.

Szybko pobiegłam do klasy i zabrałam z niej torbę. Wróciłam do Shina i poszliśmy do zalanego mieszkania. Musieliśmy wchodzić w gumiakach. Na szczęście moje ubrania i rzeczy osobiste nie ucierpiały. 

Spakowałam się szybko i wyszliśmy z pomieszczenia. Szybko chwyciłam za telefon i wykręciłam numer.

~Halo?~

~Mogę mieć do ciebie nietypową prośbę?~

Po paru minutach pod domem zjawiło się czarne SSC Aero razem z właścicielem pojazdu. Blondyn szybko zmienił się w tygrysa, kiedy Kenta wysiadł z auta. Uśmiechnęłam się i podałam mu torby. Szybko włożył je do samochodu cały czas nucąc coś pod nosem. Wsiadłam do pojazdu wcześniej ostrzegając Shina, aby nie gryzł Kenty. Brązowowłosy wrócił i ruszyliśmy. W aucie puścił głośno muzykę i zaczęliśmy śpiewać. Po pierwszej piosence dostałam SMSa.

~Proszę skończcie!

Moje uszy puchną!

Jeszcze rozumiem ciebie,

ale on? Tego już za wiele!

W domu pogryzę mu kanapę!~

Automatycznie moja głowa powędrowała w stronę Shina, który zaczął mruczeć. Posłałam mu mordercze spojrzenie i zaczęłam śpiewać następną piosenkę. Po paru następnych dojechaliśmy do jego domu. Auto zaparkował w garażu i zaniósł moje rzeczy na górę. Na szczęście Shin przeniósł swoje rzeczy do z powrotem do zamku mówiąc, że i tak będzie przez cały czas w wcieleniu tygrysa, więc nie będą mu potrzebne. Wytłumaczył mi też, że w nocy będzie się teleportował do zamku.

Weszłam na górę i szybko pobiegłam do Kenty. Pokazał mi mój nowy pokój i kazał zejść za dziesięć minut na posiłek. Shin wszedł na górę i od razu wlazł na łóżko i zasnął. Po chwili dostałam SMSa, który bardzo mnie zasmucił.

~Przykro mi, ale niestety

pani miejsce w pracy zostało

już zajęte. Wierzymy, że

uda się pani znaleźć inną pracę~

Zeszłam na dół i smutna usiadłam przy stole. Kenta od razu spytał o co chodzi. Powiedziałam mu o tym, że ktoś zajął moje miejsce w pracy.

   -Nie chciałabyś pracować u nas? Wiesz...Mogłabyś mi trochę pomóc w pracy. Ostatnio wiele się dzieje w firmie. Twój ojciec byłby zadowolony.

   -I tak jest już za granicą.

   -Ale to nie zmienia faktu, że byłby zadowolony-puścił mi oczko i podał obiad.

Jedzenie przygotowane przez niego zjadłam ze smakiem. Oczywiście trochę się powygłupialiśmy.

Musieliśmy posprzątać całą kuchnie, ponieważ jedzenie walało się wszędzie. Wzięłam szmatkę i zaczęłam szorować nią płytki. Brązowowłosy zbierał resztki posiłku spod szafki i głośno się przy tym śmiał.

   -Ciesze się, że tu jesteś. Od teraz nie będę smutny, kiedy będę jeść posiłki.

Przytaknęłam i posłałam mu szeroki uśmiech. Odwzajemnił go i zaczął się śmiać. Przez resztę dnia było bardzo wesoło. Dowiedziałam się, że lubi oglądać dramy. Obejrzeliśmy trzy odcinki najnowszej dramy i zasnęliśmy. Obudziłam się na kanapie. Przetarłam oczy i ujrzałam, że na stoliku leży jedzenie a obok niego żółta karteczka.

~Zjedz ze smakiem.

Dzisiaj nie idziesz do szkoły. O szesnastej bądź w firmie.~

Zjadłam zrobione przez niego śniadanie, które było bardzo dobre. Kenta miał zadatki na kucharza. Poszłam się umyć i zmienić ubrania. Zdecydowałam się tego dnia na czarną spódniczkę, bluzkę w czerwoną kratkę, białe zakolanówki i trampki w czerwoną kratkę. Nie wiedziałam co ze sobą zrobić, więc zaczęłam sprzątać w domu. Była to ciężka robota i zajęła mi wiele czasu. Kiedy skończyłam nagle zabolał mnie brzuch. Szybko teleportowałam się do zamku i skierowałam się do pokoju Keia.

Trzasnęłam drzwiami wchodząc do jego pokoju. Chłopak popatrzył na mnie i uśmiechnął się lekko.

   -Czego chcesz? Zadowolony z tego, że zaczął mnie boleć brzuch!?

   -Szybko przyszłaś...Nie było cię w mieszkaniu. Gdzie byłaś?

Podeszłam do niego nie wiedząc co powiedzieć. Chłopak położył się na łóżku i zaczął się cicho śmiać.

   -Skąd wiesz gdzie mieszkam?

   -Chyba już nie mieszkasz. Słyszałem od Shina o zalaniu. Następnym razem zakręcaj wodę...

Gotowałam się ze złości, ale starałam się zachować spokój.

   -Dlaczego cię to interesuje?

   -Bo jesteś moją narzeczoną? Czy nie powinienem mieć nad tobą jakiejś władzy?

Wybuchnęłam głośnym śmiechem na co on się rozzłościł. Szybko wstał i chwycił mój podbródek.

   -W co ty chcesz się znowu bawić?-odsunęłam się od niego.

Schował dłonie do kieszeni i zaczął gwizdać.

   -W nic się nie bawię. Chcę po prostu wyciągnąć z ciebie gdzie mieszkasz.

   -Naprawdę chcesz wiedzieć?

Miodowooki przytaknął przez co na mojej twarzy zawitał szeroki uśmiech.

   -Mieszkam w domu mojego narzeczonego. Jakiś problem?

Widziałam, że jest zły, więc kontynuowałam zabawę.

   -Dla twojej wiadomości będę jego osobistą sekretarką. Zaczynam dzisiaj o szesnastej. Chciałbyś coś jeszcze wiedzieć? Jeżeli nie to ja już pójdę.

Kiedy ruszyłam w stronę wyjścia chłopak wyrwał mi telefon z ręki. Nie wiedziałam o co mu chodzi. Szybko wbił sobie pewien numer do telefonu i zadzwonił.

   -Halo? Akira, prawda? Mam do ciebie nietypowe pytanie...Chciałabyś ze mną być? Wiem, że to nie rozmowa na komórkę, ale mam nadzieje, że się zgodzisz. Odpowiedz mi jutro w szkole.

Kiedy się rozłączył oddał mi aparat. Patrzyłam na niego z otwartymi oczami. Miodowooki zaczął się śmiać i szybko złożył krótki pocałunek na moich ustach.

   -Powodzenia księżniczko. Dasz sobie radę w firmie. Tylko pamiętaj, że romanse biurowe są zakazane. A teraz leć, bo spóźnisz się już pierwszego dnia.

Szybko wyszłam z pomieszczenia i wróciłam do mieszkania.

Co to właściwie miało być?